بیهوده نبودن زندگی

اگر بتوانم از شکستن یک دل جلوگیری کنم

زندگیم بیهوده نخواد بود!

اگر بتوانم یک زندگی را از درد تهی سازم و یا رنجی را فرو نشان

اگر بتوانم سینه سرخ مجروحی را کمک کنم تا دوباره به لانه خویش بازگردد

زندگیم بیهوده نخواد بود!

                                                                                                                                 امیلی دیکنسون

من هوای تازه می خواهم!

زندگی یعنی تکاپو

زندگی یعنی هیاهو

زندگی یعنی ، شب نو ، روز نو ، اندیشه ی نو

زندگی یعنی ، غم نو ، حسرت نو ، پیشه ای نو

زندگی بایست سرشار از تکان و تازگی باشد

زندگی بایست در پیچ و خم راهش ز الوان حوادث رنگ بپذیرد

زندگی بایست یک دم یک نفس حتی ز جنبش وا نماند

گر چه این جنبش برای مقصدی بیهوده باشد

زندگانی همچو آب است

آب اگر راکد بماند چهره اش افسرده خواهد شد

و بوی گند می گیرد

در هلال آبگیرش غنچه لبخند می میرد

آهوان عشق از آب گل آلودش نمی نوشند

مرغکان شوق در آیینه تارش نمی جوشند

من سرودی تازه می خواهم

افتخاری آسمانگیر و بلند آوازه می خواهم

کرم خاکی نیستم من تا بمانم در مغاک خویشتن خاموش

نیستم شب کور کز خورشید روشن گر بدوزم چشم

آفتابم من که یکجا یک زمان ساکت نمی مان

من هوای تازه می خواهم!

                                                                                                هوشنگ شفا

دم را غنیمت شمریم

نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم

تنها باید خاطرات شیرین را به یاد سپرد

ولغزشهای گذشته را توشه راه خرد سازیم

نمی توانیم آینده را پیش بینی کنیم

تنها باید امیدوار باشیم و خواهان بهترین و هر آنچه نیکوست

و باور کنیم که چنین خواهد شد

می توانیم روز را زندگی کرد

دم را غنیمت شمریم

و همواره در جستجو تا بهتر و نیکوتر باشیم!

                                                                                           کارن بری

چه با شکوه است زنده بودن!

آن زمان که آفتاب روز

آرامش شب را در هم می شکند

در مه صبحگاهی بال بگشا

و روزی نو را به هماوردی فراخوان

آگاهی تازه ای از بودن!

دست جهان را در دست هایت بفشر

 وگل لبخند بر لبان بنشان

چه با شکوه است زنده بودن!

                                                             جونیوان

معجزه الهی !

در نا امیدی بسی امید است *  پایان شب سیه سپد است 

یه چند وقتی بود همش اتفاقات بد برام میافتاد. البته کم و بیش تقصیر خودم هم بود. مثلا  به جای اینکه برم صبا شهر رفتم صفا دشت!!!! اونم توی یه روز برفی . توی برفا افتادم و کلی احساس بدبختی کردم به حدی که تو تاکسی گریه کردم . خودم تعجب کردم منو گریه؟؟؟؟؟؟؟؟؟  

یا اینکه طبق معمول بازم حقوقمو اشتباه حساب کردن و زیر بارهم نرفتن تازه منت تخفیف کلاسای اجباری رو هم گذاشتن!!!!!!!!!! 

یا توی خیابون بد جوری خوردم زمین (نخند بدجنس هنوز درد میکنه)با پشت چنان خوردم زمین که تا آخر عمرم عمرا فراموش کنم...... 

 یا بدتر از همشون اتفاق بدی که واسه داداشم افتاد و مثل یه شوک بود.......  

یا  به خاطر یه مهر ناقابل فنی و حرفه ای واسه دانشگاه کلی این در و اون در زدم و آخرشم از رفتن به بابل منصرف شدم.از بابل هم هی زنگ می زدن خانم چرا نمی یای سر کلاس و داغ منو تازه می کردن.

هلیا جونم بهم دلداری می داد که حتما قراره یه اتفاق خوب برات بیفته. ولی چشمم آب نمی خورد( دقیقا همون روز خوردم زمین و هلیا منو برد دکتر) 

یکی از شاگردام که حالا دیگه یکی از دوستام شده هم هی بهم می گفت خانم شما چرا به خودتتون نمی رسید.چرا آرایش نمی کنید. وای شوهرتون چقدر جوانه. این کارو کنید اون کارو کنید. انگار تو خونه ما یه دوربین مخفی گذاشته بوده و کارای منو کنترل میکرده. فکر کرده به خود رسیدن فقط آرایش کردنه. خلاصه اینکه همش موج منفی می داد. 

بدتر از همه پسرخاله ام بود که بهم گفت چقدر چاق شدی.خیلی ببخشیدا اگه من چاقم پس زن  شما  چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟  

خلاصه اینکه هر وقت انتظارشو نداری همون چیزی که منتظرش بودی برات پیش میاد. همون معجزه ای که الان چشماممو خیس کرده و دارم تند تند تایپش می کنم تا به همه بگم. از اینکه خدا هنوز به من امید داره و منو لایق دونسته ........... (عاشقتم خدا جون. اگه هزار دفعه هم بگم شکرت و سجده شکر بجا بیارم بازم کمه ) خیلی خوشحالم خیلی 

آره خدای مهربونم به ما( من و همسرم) لطف کرده و دو تا فرشته رو واسه ما فرستاده تا شادی زندگیمونو با اونها کامل کنیم. 

دو تا فرشتمون الان قد یه حبه انگورن و ما بی صبرانه منتظر تولدشون هستیم. 

 خدایا شکرت