مامان جونم روزت مبارک

                                        ای مادر عزیز که جانم فدای تو

                                               قربان مهربانی و لطف و صفای تو       

   هرگز نشد محبت یاران و دوستان                                       

  هم پایه محبت و مهر و وفای تو       

             مهرت برون نمی رود از سینه ام که هست
                                                              ا ین سینه خانه تو و این دل سرای تو

        ای مادر عزیز که جان داده ای مرا
                                                     سهل است اگر که جان دهم اکنون به پای تو

    خشنودی تو مایه خشنودی من است
                                                                          زیرا بود رضای خدا در رضای تو

گر بود اختیار جهانی به دست من
                                                                     می ریختم تمام جهان را به پای تو

ترفندهای مادرانه

حلزون میل دارید؟

خاله

کاشکی یه روز هم به نام خاله نام گذاری می شد.

خاله های عزیزم خیلی دوستتون دارم. فدای همتون

 

رنگ یاسی

 یاس عاشقه رنگ قرمزه. همیشه از رنگ قرمز تو نقاشیاش استفاده می کنه. رنگ صورتی رو هم دوست داره. یوسف هم از رنگ آبی خوشش میاد. اول که به همه رنگا می گفت سفید. حالا رنگا رو بهتر یاد گرفته. یاس مشتاقتره و رنگا رو خوب یاد گرفته. مرتب از من می پرسه مامان این چه رنگیه؟ دامنم چه رنگیه؟ کیوی چه رنگیه؟ یه بارهم توی حمام به کاشی اشاره کرد و پرسید مامان این چه رنگیه؟ منم بش گفتم : این رنگ یاسیه. یوسف هم بلافاصله گفت مامان رنگه منم هست؟

حالا دیگه یاس فکر میکنه همه رنگا ماله خودشن! میگه این صورتیه منه. این قرمزه منه. یوسف هم سریع پشت سره یاس میگه اینم آبیه منه.

عروسک قشنگ من

عروسک قشنگ من قرمز پوشیده
تو رخت خواب مخمل آبی خوابیده
یه روز مامان رفته بازار اونُ خریده
قشنگ‌تر از عروسکم هیچ‌کس ندیده.
عروسک من
چشماتُ وا کن
وقتی که شب شد
اون وقت لالا کن
بیا بریم توی حیاط با من بازی کن
توپ بازی و شن بازی و طناب بازی کن.

 یاس من، امروز با هم این شعر رو خوندیم. مامان یاد بچگی هاش افتاده بود. تو هم خوشت اومده بود. داداش هم اومده بود با ما شعر بخونه. خلاصه سه تایی باهم کلی کیف کردیم.

سیزده بدره نود و سه

یکی از بهترین سیزده بدرای عمرم بود البته بعد از سیزده بدرای بچگیام که همیشه حسابی خوش میگذشت. چون معمولا همه فامیل - دور و نزدیک - دور هم جم می شدیم و همیشه سوبور می خوردیم. هر وقت عکسای اون روزا رو نگاه میکنم دلم میگیره. چقدر دلم صبور می خواد...

والبته اولین سیزده بدره بعد از ازدواجم که کلی بازی کردم و شاید به خاطر اینکه اون سال دیگه نگران سبزه گره زدن نبودم!

امسال رفتیم باغ آقای فامیل جدید از صبح زود تا آخر شب .

کلی بازی کردیم وسطی ، بدمینتون، والیبال، مرسی و... .چقدر کیف کردم. کلی عکس دسته جمعی گرفتیم. یه عالمه خوراکی خوردیم با اینکه ظرفیت تکمیل بود. صبور نخوردیم ولی غذا حسابی چسبید. مخصوصا آش رشته عصرونه.
 بچه ها هم کلی بازی کردن . اولین بار توی عمرشون از نزدیک خرگوش دیدن و بهش غذا دادن . کلی خودشونو کثیف کردن و با تعجب به من نگاه می کردن که چرا دعواشون نمی کنم.
شب هم که استقلال برد و شادیمو تکمیل کرد. وقتی داشتیم برمی گشتیم آرزو می کردم که فردا بازم سیزده بدر بود. آخه سالی یه بار کم نیست؟
فردا صبحش از بدن درد نمی تونستم از رختخواب جداشم. اینم از عوارض سالی یه با تحرک داشتن!!

سی ماهگیتون مبارک

دوشنبه یازدهم فروردین نود و سه عشق های مامانی دو سال و نیمه شدن.

صد و سی هفته است که به زندگیه ما شادی آوردن.

الهی همیشه تندرست و خوشحال باشن.