توایی آغاز روز بودن من

امروز یه حس خوبی دارم که هیچ جوری قابل توصیف نیست. این روزا بهترین روزای عمرمنه : با تو بودن.

امروز دلم می خواد همش تو کنارم باشی.

کنارم هستی و اما دلم تنگ میشه هر لحظه

خودت میدونی عادت نیست فقط دوست داشتنه محضه

کنارم هستی و بازم بهونه هامو میگیرم

میگم وای چقدر سرده میام دستاتو میگیرم

یه وقت تنها نری جایی که از تنهایی میمیرم

از اینجا تا دم در هم بری دلشوره میگیرم

***

بیا گل واژه ی عشق و با تو هم صدا بخونم

تو رو دوست دارم و ای کاش تا ابد با تو بمونم

***

من از این دنیا چی می خوام دو تا صندلی چوبی

که من و تو رو بشونه واسه گفتن خوبی

***

 منو با خود ببر تا اوج خواستن بگو با من که با من زنده هستی

بذار از داغی دستای تنهام بگیره حرم گرما بستر من

بزار با تو بسوزه جسم خستم ببینی آتش و  خاکستر من

تو ای تنها نیاز زنده موندن بکش دست نوازش بر سر من

به تن کن پیرهنی رنگ محبت اگه خواستی بیایی دیدن من

که من بی تو نه آغازم نه پایان توایی آغاز روز بودن من

نذار پایان این احساس شیرین بشه بی تو غم فرسودن من

کیف پول صورتیم

        سرم به کار خودم گرم بود. توی ورقام گم شده بودم . خیالم راحت بود که بچه ها دارن با هم بازی میکنن. لذت هم می بردم از شنیدن صداشون و جمله هایی رو که از بزرگترا یاد گرفته بودنو تو بازیهاشون استفاده می کردن. به خودم میگفتم: چه چیزی لذت بخش تر از اینکه یه مادر ببینه بچه هاش با هم دوستن... که یه دفعه صدا جیغ و داد بلند شد. سر یه اسباب بازی دعواشون شد. یوسف گفته بود ماله منه، یاسم که زورش نرسیده بود اونو از چنگ یوسف در بیاره یوسفو گاز گرفته بود.

الهی بمیرم جای یه گاز گنده روی رون یوسف که قرمز شده بود. اشکای یوسف ، دهن کاملا باز با یه صدای کر کننده... یاس هم که دیگه صدای منو نمی شنید و جواب نمی داد. هر چی یوسفو ناز کردم ، بوس کردم ، فایده نداشت. یاسو دعوا کردم، بازم آروم نشد. کارام مونده بود . چشمم افتاد به کیف پول صورتیم که روی میز بود. سریع خالیش کردمو دادم دستش. قبل از اینکه بگیرتش ساکت شد. اصلا انتظارشو نداشت. کیفو که گرفت از بغلم اومد پایین . رفت یه گوشه نشست و باهاش بازی کرد. دوباره آرامش برقرار شد.

البته زیاد دوام نداشت؛ چون یاس که از اتاقش اومده بود بیرون تا کیفو دست داداشش دید، رو به من گفت: مامان یوسف کیفتو برداشته. با همون لحن خوشمزه همیشگیش. دلم می خواست بغلش کنم، فشارش بدم ، ببوسمش و یه گاز از لپش بگیرم. ( بعله متاسفانه گاز گرفتنو از خودم یاد گرفتن. منتها من واسه ابراز احساسات مثبت ازش استفاده میکنم که نتیجه عکس داده ) جلوی خودمو گرفتم و گفتم : " من باهات قهرم. آدم داداششو گاز میگیره؟ " تو چشام نگاه کرد و گفت: "آره!! " دیگه میخواستم برم بخورمش. به زور جلوی خندمو گرفتمو رومو برگردوندمو گفتم :" پس من باهات دوست نیستم. به یوسفم کاری نداشته باش. "

اونم سریع رفت جلوی دادشش ایستاد و گفت : "یوسف بیا با هم بازی کنیم. " یوسف هم که دقیقا متوجه منظور آجیش شده بود، کیفو توی بغلش قایم کرد و گفت :" نه. نه. "

دخالت نکردم. دوباره رفتم تو لاک خودم. یه دفعه برگشتم دیدم دوتایی دارن کنترل به اون بزرگی رو به هزار زور و زحمت تو کیفم جا می دن. قبل از اینکه کار به جاهای باریک بکشه و کیفم پاره پوره بشه، گفتم : " آخه اون تو کیف جا می شه؟ " یاس با ناراحتی و ناز گفت : "مامان نمیشه چرا؟ " یوسف بازم امتحان کرد و کلی زور زد. سریع گفتم :" کیفمو بیار اینجا تا پاره اش نکردین. برین با وسایل خودتون باز کنین." یوسف سریع کیفمو پس داد. بعدش دوتایی با هم رفتن تو اتاقشون. دوباره از صدای بازی کردنشون کیف کردم. با شنیدن حرفای قلمبه سلمبه شون خنده ام میگرفت. هنوز دو دقیقه نگذشته بود که دوباره دعواشون شد و دوباره یاس یوسفو گاز گرفت و دوباره صدای گریه کر کننده یوسف... . داشتم میرفتم یه کاری کنم واسه گازگرفتنای یاس خانم  که یوسف سریع و ساکت جلوم ظاهر شد و گفت : " مامان یاس گازم گرفت ، کیفتو بده. "

روز معلم مبارک

شیدا جون امروز تو تنها کسی بودی که به من روز معلم رو تبریک گفتی. هرچند که من خیلی وقته که دیگه معلم نیستم. تو به خاطر اینکه من چند سال پیش یه چیزایی یادت داده بودم ، هر سال توی این روز از من تشکر می کنی و من واقعا شرمنده میشم. 

می دونی چرا؟ چون لیست افرادی که من باید ازشون قدردانی کنم طولانیه. کساییکه به من لطف داشتن و خیلی چیزا یادم دادن. چیزایی که شاید الان یادم رفته ازشون حتی استفاده کنم.

شیدا جون منم ازت سپاسگزارم که بهم یه حس خوب دادی. و بهم این جمله از امام علی (ع) رو یادآوری کردی :" هر کس به من چیزی بیاموزد ، مرا بنده خود ساخته است."