صد و بیستمین هفته عمرتون مبارک

یوسف داشت آواز می خوند:

ای دل دل دیووونه

کی قدرتو رو می دونه

همزمان کف دوتا دستاشو گرفته بود جلوی صورت یاس.

یه دفعه یاس با صدای بلند گفت : منو می دونه. منو می دونه و زد زیر گریه. با گریه می گفت : تو رو نمی دونه، منو می دونه.

یوسفم ناراحت شده بود و می گفت : نه منو می دونه، تو رو نمی دونه.

منم مثل همیشه مرده بودم از خنده. واسه اینکه خنده ام تبدیل به سردرد نشه گفتم: بسه دیگه گریه نکنید، قدر دوتا تونو می دونه.

حالا هر وقت یوسف این آهنگو می خونه، یاس بش می گه : منو می دونه؟ داداش منو می دونه؟

یوسفم بش میگه : آره تو رو می دونه، منم می دونه.