بخاطر برادرم

هرگز نمی بخشمت. هرگز........

همیشه سعی کردم بدون کینه زندگی کنم. همه اونهایی که بم بدی کردن رو بخشیدم ، اما تو رو نمی بخشم . هیچ وقت . امکان نداره . حتی اگه به پام بیفتی و التماسم کنی. حتی اگه در حال احتضار باشی. بخششی در کار نیست. بخشش ؟ برای سنگدلی دلی مثل تو ؟ حتی فکرشم نکن.

نمی تونم باور کنم که انسانی. بلدی بنویسی عاطفه؟ اصلا احساس داری؟ گمان نکنم. تو فقط به خودت فکر می کنی و منافع خودت. خودخواه!

نمی بخشمت.

 نه بخاطر بدیهایی که در حقم کردی. نه بخاطر اینکه وقتی فقط دو سالم بود ترکم کردی. نه بخاطر اینکه هیچوقت درکم نکردی . نه بخاطر دروغهایی که مجبورم کردی بگم. نه بخاطر اینکه آینده مو تباه کردی.نه بخاطر تحقیر های همیشگی ات. نه بخاطر کتکهایی که هر روز ازت خوردم وقتی بعد از سالها برگشته بودی. نه بخاطر سختی هایی که کشیدم . نه بخاطر حمایت نکردنت از من. نه بخاطر همه غصه هایی که از بچگی تا حالا بخوردم دادی.

نه بخاطر همه خاطرات تلخی که ازت دارم  و نه بخاطر همه خاطره های تلختری که  هر روز بخاطر نبودنت کشیدم. نه بخاطر همه توهین هایی که بم کردی. نه بخاطر همه حسرتهایی که کشیدم. نه بخاطر اینکه هرگز مفهوم داشتن تو ،تکیه کردن به تو و احساس امنیت داشتن با تو رو نفهمیدم.نه بخاطر آه کشیدن هام و اشکهام و نا امیدی هام و ...

نه. نه. بخاطر هیچ کدوم از اینا نیست. من تو رو برای همه اینا بخشیدم. اینا برام اهمیت ندارن. مهم نیست که هیچ وقت نفهمیدم "پدر داشتن" یعنی چه؟ مهم نیست  که با تعجب به روابط دخترها با پدراشون نگاه می کنم. مهم نیست که چقدر  آه حسرت کشیدم. مهم نیست که هیچ وقت کنارم نبودی مخصوصا وقتی تشنه محبتت بودم .

تو رو  بخاطر برادرم هیچ وقت نمی بخشم.برادر نازنین و کوچولوی خوشکلم . همونی که وقتی برگشته بودی که همه گذشته ها رو جبران کنی از امام رضا خواستیش یادته؟ بگو دیگه یادته بی معرفت یادته؟ همونی که دوبار ه داستان منو براش تکرا ر کردی وقتی سه سالش بود دوباره رفتی. قول و قرارات با امام رضا چی شد؟ تو خدا رو نمی شناسی چه برسه به امامش . چقدر ازت توقع دارم.

نمی بخشمت هیچ وقت.

 داداش گلم پژمرده کردی. داغ پدر داشتنو به دلش گذاشتی. میفهمی چقدر دردناکه  که بابا داشته باشی، صحیح و سالم ، پولدار و کله گنده ولی برات تره هم خورد نکنه.پولش از پارو بالا بره و برات یه قرون هم خرج نکنه. بابات سوار بهترین ماشین بشه اون وقت تو  تو صف اتوبوس وایسی . پول خوردش تراول باشه و تو واسه یه پونصد تومنی با مادرت دعوا کنی . میفهمی ؟ میفهمی چقدر سخته چیزیو که داری و نتونی ازش لذت ببری، ازش استفاده کنی؟ داریش ولی احساس مالکیت نمیکنی. انگار که مال تو نیست. به اینچیزا فکر کردی؟ اصلا تا حالا فکر کردی بدون تو چی کشیدیم؟

پولتو نخواستیم .چرا محبتت و دریغ کردی؟

نمی بخشمت نه بخاطر این چیزا. بخاطر ترسهای برادرم ، بخاطر گریه های برادرم. بخاطر لحظه های وحشتناکی که تجربه کرد. برای جایی که نباید میرفت و رفت. نباید میدید و دید. به خاطر حرفایی که نباید میشنید و شنید. بخاطر تو گوشی که خورد. نمی بخشمت. مگه پسرت چند سالشه؟ 

چرا کمکش نکردی؟ چرا کمک نکردی که همچین چیزیو تجربه نکنه . که بیشتر از این از زندگی فقط سیاهی نبینه ، چرا؟چرا وقتی بت زنگ زدم و گفتم به داد برادرم برس ، گوشی رو قطع کردی ؟برای تو که آب خوردن بود. بخاطر همه ضجه های مادرم نمی بخشمت. بخاطر اون دو شب کذایی که تا صبح بیدار بودیم با مامان و " وان یکاد" و "آیت الکرسی" می خوندیم و نذر امام رضا می کردیم نمی بخشمت.

به خاطر همه التماسها و رو انداختن هایی که مامان کرد واسه پسرش، نمیبخشمت. حتی اگه داداش عزیزم ببخشتت ، من نمیبخشمت. بی انصاف جنس تو از چیه؟ از آهن؟ نه حتی آهن هم نرم میشه. از سنگ؟ نه حتی سنگ هم میشکنه. تو از چه جنسی هستی؟ از چی هستی که برای پسرت، پسر نذری ات ککت هم نگزید؟ جای قلب تو سینه ات چی گذاشتی؟

کلمه " بابا " برای من بی معنیه. پوچ و بی ارزش و بی ابهته. و مقصر همه اینها فقط تویی . تویی که ازت بیزارم  و هیچ وقت نمی بخشمت فقط بخاطر برادرم.